Tokio: modernotasunaren zergatia

Tokio mundu moderno eta aurrerapen teknologiko guztien irudi eta sinbolo izateak ez du esan nahi bere historia ez duenik. Ezta gutxiagorik ere; historia hori beste hiri batzuena bezain aspaldidanikoa ez bada ere, gertakari ugariz josita dago.

Antzinako garaietan bazeuden zenbait tenplu eta herrixka txiki Tokioko Badiatik gertu dauden muinoetan. Hala ere, hiri honen nolabaiteko sorrera “ofizialaren” urtea 1457 kontsideratzen da. Urte hartan, Uesugi klaneko kide batek, Ota Dokanek, Edo gaztelua eraiki zuen; hala, gaztelua haren inguruei “Edo” deitzen hasi ziren. Mende bat beranduago, 1590ean hain zuzen ere, Tokugawa shogunatoak indarrean hartu zuen gaztelu hura; ordurako Japonia osoa bere kontrolpean zegoen ia eta horregatik izan zen hain garrantzitsua 1603an bere gobernua Edon ezarri izana. Orduantxe hasi zen Edo Aroa japoniar historiaren barnean. Hala eta guztiz ere, Kiotok jarraitu zuen hiriburu ofiziala izaten, noblezia eta enperadorea han gelditu baitziren; baina kontu hau protokolozkoa zen erabat.

Edo Gaztelua

Ota Dokan irudikatua ageri den marrazki bat

Hurrengo urte eta mendeetan zehar, hondamendia ugari gertatu ziren Edon, hala nola, Sute Handia (1657), Fuji Mendiaren erupzioa (1707), Edo Handiko Lurrikara (1855) eta beste zenbait lurrikara txiki (1703, 1782, 1812).

Shogunatoa gainbehera urteetan murgildurik zebilen XIX. mendearen erdialdean. Aro hartan, 1868an, Meiji Errestaurazioa zela eta, enperadoreak Edoko Gaztelura pasarazi zuen bere egoitza eta hori zela eta, Japoniako Jauregi Inperiala bihurtu zuen. Momentu hartan egin zuen toki haren izen aldaketa, eta Edo izena izatetik, “Tokio” izena izatera pasa zen; izen berri honek “ekialdeko hiriburu” esan nahi zuen. Nolanahi ere, enperadoreak ez zuen modu legal batean ezarri hiriburu berria zenik, eta horrexegatik uste da garai hartan oraindik ere Kioto zela hiriburu ofiziala edota “hiriburu-kidea” behintzat. 1871an feudoan guztiak deuseztatu zituzten eta prefekturak ezarri, hala nola, Tokioko Prefektura; azken hau, hurrengo urtean inguruko guneetara hedatu zen, gaur egun 23 Auzo Bereziek bereganatzen duten gune horretara, hain zuzen ere.

1840an halaxe zen Tokioko mapa

Fuji Mendiaren gaur egungo itxura

1872an hasi ziren lehen trenbidea eraikitzen eta 1885 eta 1925 urteen arteko tarte hartan egin zuten Yamanote Bidea, gaur egun Tokio hiribiderik garrantzitsuena.Tokioko Hiria 1889an ezarri bazen ere, 1914 urtera arte ez zen lehenbiziko geltokia inauguratu; 1927an, berriz, lurrazpiko lehen metroa inauguratu zuten, Ginza Bidean zehar zebilena.

Yamanote Bidean trenak egiten duen ibilbidearen zati bat

Baina Tokio (eta Japonia osoa ere) lurrikara jasateko oso toki makal eta “egokian” dago, eta arrazoi horrengatik hondamendia ugari gertatu dira, halabeharrez. Hala, 1923an Kantoko Lurrikara Handiak hiria astindu zuen eta 143.000 pertsona bertan hil ziren, gutxi gorabehera. Tragedia horren ondoren berreraikitze plan bat martxan jarri bazuten ere, bertan behera utzi behar izan zuten geroago, oso kostu altuak baitzituen. Hala eta guztiz ere, Tokiok bere garapenarekin jarraitu zuen II. Mundu Gerraren hasierara arte.

1923ko lurrikararen ondorioak Poliziaren Bulego Metropolitanoan

1943an, Tokioko hiriak eta prefekturak bat egin zuten eta, hala, Tokioko Metropolia sortu zuten, gaur egun “Tokio” izenarekin soilik ere ezagutzen duguna. Garai hartan 35 auzoz osaturik zegoen eta handik aurrera ez zen Japonian Tokio izeneko beste hiririk existitu.

II. Mundu Gerran, 1942 eta 1945v urteen artean, Japoniako hiriburuak bonbardaketa ugari jasan zituen, eta horren ondorioz, 1940ko biztanle kopurua erdiraino murriztu zen 1945erako. Gerra amaitu zenean, Aliatuek Tokio militarki hartu eta euren boterepean ezarri zuten; okupazioaren arduradunek gaur egun DN Tower 21 bezala ezagutzen den eraikinean ezarri zuten euren egoitza, Jauregi Inperialaren pare-parean. XX. mendeko bigarren erdialdean, ostera, EE.BBek Korea eta Vietnamgo gerretan zehar gune logistiko bezala erabili zuten.

Hiriaren itxura 1945an, gerra amaitzean

DN Tower 21

Tokiok, lehen munduko hiriburu garrantzitsu gehienek bezala, “mirari ekonomikoa” izan zuen XX. mendean; konkretuki, 1950 eta 1960ko hamarkadetan zehar: metro-bide berriak sortu ziren (Marunouchi Lerroa 1954an eta Hibiya Lerroa 1961ean), Tokioko Dorrea eraiki zuten 1958an eta lehen Shinkasen bidea inauguratu zuten 1964, besteak beste; gainera, urte hartan ere Joko Olinpikoak ospatu zituzten hirian bertan. Oparotasun horri esker, Japonia, gerrak suntsitutako herrialde izatetik munduko 2. ekonomia izatera pasa zen 20 urtetan, eta azpiegiturei eta manufaktura-industriei eman zieten garrantzia gehien. Hona hemen Joko Olinpikoetako hainbat irudi, oparotasun garaiaren alde egiten zuen gertakari bat irudikatzeko:

Hiria izugarri hazi zen hurrengo urteetan zehar hedapenari dagokionez. Gainera, 1970ko hamarkadan zehar migrazio izugarria egon zen Japonian hirietarantz, eta Tokiorantz bereziki. 1965ean munduko hiri jendetsuena bihurtu zen eta biztanleria handi hark ekonomia-burbuilan izan zuen eratortzea, zeina 1986an hasi zen, 1990ean eztanda egin bazuen ere. Egoera horrek atzerabidea ernaldu zuen eta hamarkada horretan zehar iraun zuen, zeina “Galdutako Hamarkada” bezala ezagutu zuten.

1995eko martxoaren 20an eraso terrorista bat ekin zuten Aum Shinrikyo kultuko kideek (zeinak "Egia supremoa" esan nahi duen) lurrazpiko trenen sisteman eta 12 hildako eragin zituzten; horretaz gain, milaka pertsonek Sarin gas nerbiosoaren eraginak jasan zituzten.

"Egia Supremoa" sektako liderra

Satin gasarekin kutsatutako jendea

Erasoaren ondorioko irudietako bat

Polizia metroko kutsadura desagerrarazten

Liderra atxilotu berritan

Gertakizun triste hauek gora behera, Tokiok handitzen jarraitu zuen: Tokioko Gobernazio Metropolitanoaren Eraikina (1991) eta Rainbow Bridge (1993) eraiki zituzten, besteak beste. Honi esker, Tokio munduko hiri dinamikoenetako bat da eta ekintza sozial eta ekonomiko zabalaz gozatzeko aukera dago bertan. Gainera, inbertsioek izandako booma ondorio bezala, Londres eta New Yorkek baino eraikin moderno gehiago ditu. Hiriaren proiektu berrienetakoak hauexek dira: Ebisu Lorategia, Tennozu Irla, Shiodome, Roppngi Hills eta Shinagawa.

Ebisu lorategiaren inguruak

Tennozu irla

Roppongi Hillseko kale bat gabonetarako apaindu berritan

Shinagawa

Historia hau ezagutzeari esker, Tokioren modernotasunaren zergatia ulertzeko aukera izan dugu, baita hiriaren sorrera jakitekoa ere. Beti esan ohi dugun lez, orainaldia ulertzeko lehenaldiaren berri izatea ezinbestekoa da.

Beste bat arte!

Cesar eta Uxue

Tokio

Aste honetan ozeano Barera joko dugu. Bertan, teknologia ultramodernoak aurkezten dira une oro eta zentro-gunean aberts maila oso altua dagoen hirira joango gara. Niponako kapitala da. Beraz, Tokiori buruz hitz egiten ari gara. Tokio Japoniako hiriburu ofiziala da eta 23 auzoz osatuta dago. Ultramodernitatea, bai eraikinetan, bai teknologietan, bai, gastronomian, baita jazkeran ere ohiko gauzak dira Tokion, hortaz, Japoniako hiriburu honi bidaia birtuala egitera abiatuko gara.

Lehenik eta behin, kokalekuari buruz hitz egingo dugu: Japoniako irlaren erdigunean kokatzen da eta bertako klima hezea dela esango genuke. Tokion hezetasun maila %63koa da eta euria presente dago ia egunero (bi egunetik baten euria egiten du). Tenperatura neguan 4ºC-koa da eta udako bataz-bestekoa 24ºC-koa, ordea. Beraz, hiri izugarri hau ezagutzeko aterkina eramatea ezinbestekoa omen da.

Bisita hasteko dago. Hori dela eta, Tokiora joan nahi izanez gero, gomendagarria da hegazkinen prezioak bilatzen hastea joateko eguna baino askoz arinago, kostu horiek oso altuak baitira. Esate baterako, eDreams konpainiagaz prezioak merkeak dira, adibidez: 700 eurogatik. Bidaia Air Francen-ekin egitea gomendagarria da Parisen eskala bat eginez.

Beraz, hegazkina hartu ostean eta Tokiora iritsi ostean, bisita birtuala hasita dago jada. Tokion kultura, aisialdia, arkitektura, ezagupenak, artea besteak beste oso garrantzitsuak dira. Horregatik, hiriburu honek hainbeste bisitaleku dauzka, historian zehar mantendu eta egindako gauzengatik.

"Tour" turistikoarekin hasteko garrantzitsua da hiriburuko erdigune komertzial, merkatal eta administratibora joatea. Hau da, Shinjuku ( 新宿 ). Gune honetan, etxeorratzak, luxusko hotelak, jatetxeak, zinemak edota gehien erabili ohi den tren geltokia (3 milioi bidaiari egunero) dago.

Bisitekin jarraituz, oraingoan, Shibuyan egingo dugu geldialdia. Tokioko auzo bat da eta eta poblazioari dagokionez, 208.371koa da. Dentsitatea auzo honetan izugarria da; 13540 pertsona km karratuko. Tokion oso ospetsua den auzoa da. Gazte askok bertan gelditzen dira zentru komertzialetaz gosatzeko zein jendea pasatzen ikusteko (auzokideen ustez, erakargarria da eta). Bestalde, manga aldizkariek ere, aipu asko egiten dituzte gune historiko honi buruz.
Parkeek ere garrantzi handia dute Tokion. Gune sozial importanteak bihurtu dira urte askoren buruan. Tokio hiriburuko parke nagusiena da Yoyogi parkea eta ohikoa da jendeari dantzatzen eta espektakuluak egiten ikustea., familiak bertan batzea edota musika taldeak aurkitzea ere.

Bestalde, Ginza dago. Tokioko auzo bat da eta hegoaldeko aldean kokatuta dago. Ospetsua da enpresa asko, boutique eta jatetxe asko bertan kokaturik daudelako, alegia. XX.mendean, Ginzan mendebaldeko eraginak nabarmendu ziren enpresa korporatibo desberdinetan. Gaur egun, enpresa garrantzitsuen artean, Sony Corporation dugu.

Auzo gehiagotan erreparatuz, Asakusarekin egiten dugu topo. Honetan kultura gehiago paira daiteke. Ez, ordea, teknologiaren isla hutsa diren auzoetan. Asakusan ohiturak bizirik diraute oraindik ere eta egiten diren bisita kopuruak izugarriak dira. Tenplu budistaren antzekoa aurkitzen dugu bertan eta hainbat jaialdi egiten dira, jende asko erakarriz.

Bisitak era askotakoal dira Tokion. Batzuek dibertsioa bilatzen dute, beste batzuek aldiz, seriotasuna. Odaiba esate baterako, erosketak egiteko irla da. Dibertsioa bilatuz gero, bertara joatea derrigorrezkoa da haien ustez. Odaiba irla artifiziala da eta Tokioko bahian aurkitzenda. Minato-Ku auzoaren parte adimistratiboa da.

Rinbow bridgeri, ortzadarraren zubia deitzen diote. Zubi ezeki bat da eta Tokioko iparraldeko bahian kokatzen da. Shibaura portuaeta Odabiako irla artifiziala lotzen du. 1993an zabaldu zen eta bere luzera 570 metrokoa da. Gainetik, trenak, autobusak edota autoak igarotzen dira egunero errepide horietatik. 2 mailako zubia da.

Akihabara ezibesteko bisita da. Leku ezagunetarikoa da Tokion, batez ere, "Electric Town" bertan dagoelako. Tokion jakin badakigu, teknologia etorkizuna dela eta denek hainbat produktu ultrmoderno bat dutela. Hori dela eta, da hain ezaguna gune hau. Dela eltronikako gauzak saltzen direlako.

Kokyo ere arkitekturaren aldetik izugarria da. Japoniako Jauregi Inperiala da eta bertan Japoniako enperadoreak dauka etxebizitza. Chiyoda barrutian dago. II. mundu gerran guztiz apurtuta geratu zen eta 1968an barriro eraiki zuten. Ikusleenganako eskaintza dago, hots, bisita dezakegu, baina ikusteko aukera hori hurria da. Urtean 2 aldiz soilik, enperadorearen urtebetzean eta urte berriaren egunetan.


Ueno parkea bere aldetik, oso zabala da eta Taito-Ku auzoan kokatzen da. Bertan, Tokioko museo Nazionala, Tokioko Zientzietako Museo Nazionala eta Mendebaldeko Arte Nazionalaren museoa. Hauek aparte, beste hainbat gauza ere aurkitzen dira: Toshogu kapera, Ueno zoologikoa besteak beste. Honen eraginez, Tokioko gune turistiko popularra bihurtu da atzerritik etorritako turistentzako. Ueno parkea eskekoentzako bizitzeko lekua ere bada.

Tokioko museo nazionala

Mendebaldeko Arte museoa

Menebaldeko Arte Nazionalaren museoaren atea

Tokioko Zientzia Nazioanalaren Museoko lan bat


Tokioko Dorrea ere gune turistiko izugarria da eta gure ustez interesgarria. Bere diseinua Pariseko Dorre Eifelean oinarrituta dago eta antzekotasuna urrunetik nabaritzen da. Gorriz eta zuriz margoztuta dago eta 1958ko urriaren 14an eraiki zen. Dorrearen altueram 332,6 metrokoa da Dorre Eifela baino 6,8 metro gehiago. Bere pisua 4000 toneladatakoa da eta bere eginkizuna antena baten modukoa da.


Tokiko Gobernu metropilitarraren eraikina da hurrengoa. Tocho modura ezaguna dena. Tokioko erdigunea errepresentatzen du eta hortik hiriburuaren 23 auzoak bigilatzen ditu. Horretaz gain, barrutiak eta hiriak ere. Tokioko City Hall-ean aurki dezakegu eta Tokio hiriko bigarren eraikin altuena da, Tokioko Dorrearen ostean. Goikaldean bi pisu daude publikoari eskainita hiri panoramika batean ikusteko. Mundutik ordea, 104. postuan dago, altuenen artean. Halaber, Kenzo Tange arkitektoak diseinatu zuen. "Zergen Dorrea" izenarekin ezagutzen da Tokion.

Bisita birtual hau egin ostean, hainbat gauza geratzen dira ikusteke. Hala ere, Tokioko gune asko ikusi ditugu. Laburbilduz, argazki gehiago ipiniko ditugu baina informaziorik gabe.

Beste bat arte!

Cesar eta Uxue

Hego Amerikako Pariseko biztanleak

Argentinak 36 milioi biztanle baino gehiago ditu eta kopuru horren ia erdia hiriburu federala den Buenos Airesen eta izen bereko probintzian bizi da. Beraz, zer esan handia dute hiriburuko biztanleek herrialdeko kulturan, eta bertako ohitura diren hainbat egoera eta jarrera herrialde osora orokortu dira gaur egun. Baina iritzi eta ohitura horiekin hasi aurretik, hona hemen hainbat datu, pertsona hauek hobeki ezagutzeko:

Argentinarren %95a arraza kaukasiarduna da, italiar eta espainiarren ondorengoak baitira batik bat. Hala, Europako etorkinera etorrera masiboa gertatu zenean, mestizo-egoera (zuri eta indioen arteko gurutzea) gutxitzen joan zen eta gaur egun Argentinako biztanleriaren %4,5 baino ez dira. Erabateko indigena direnen ehunekoa, berriz, %0,5ekoa da; ehuneko honen barruan ageri dira maputxeak, kollak, tobak, matakoak eta txiriguanoak.

Hizkuntzari dagokionez, jakin badakigu herrialde osoko hizkuntza ofiziala gaztelera dela. Baina agian ez genekien datua Buenos Airesen “Lunfardo” jergaren itxura hartzen duela da. Erlijio ofiziala, berriz, Katoliko, Apostoliko Erromatarra da, baina sinesmen-askatasun osoa dago, eta erlijio ofizialaz gain, erlijio protestantea, judutarra, islamiarra, greziar ortodoxoa, errusiar ortodoxoa eta beste hainbat ere ageri dira eguneroko bizitzan.

Eta datu orokor hauek eman ondoren, Buenos Aireseko biztanleei buruz esaten denari ekingo diogu. Bi iritzi kontrajarri daude arlo honetan, eta haietako bakoitzak ezaugarri ezberdinak ezartzen dizkie “porteñoei”, halaxe deitzen baitzaie hiriburuko biztanleei.

Batzuen ustetan, pertsona burutsu eta umore onekoak dira, baita bereziki adeitsu eta gizalegetsuak ere. Gainera, egoera eta elkarrizketaren arabera, era batera edo bestera jarduten badakite: alaiak eta festazaleak edota serio eta gai bati jarraikiak izan daitezke, beraien ezagutzaren ekarpena egiteaz gain, beste ikuspuntu eta kultura batzuk onartzeko gai ere badira. Azkenik, talentu eta tentu handia duten pertsonak omen dira, eta intuizio erabiliz ba omen dakite noiz gonbidatu edota noiz onartu gonbidapen bat.

Beste batzuek aldiz, iritzi hau bertan behera suntsitzen dute kontrako argudioekin. Orokorrean argentinarrek kontinente osoko biztanle esnobenak izatearen fama omen dute, txiletarrek, brasildarrek, boliviarrek eta kolonbiarrek eurekiko iritzi adikorragoa badute ere. Korronte honen arabera, eurek “indiarrengandik” desberdinak direla uste dute, argentinar gehientsuenek arbaso mestizoak badituzte ere. Gainera, porteñoei buruz hizketan hasten direnean ere ez dituzte oso gauza atseginak esaten: tasa per capita altuena omen dute psikiatrei eginiko kontsultei dagokienez, eta nagusitasun konplexu bat ere ezkutatzen omen dute Argentina munduko gainontzekoen gainetik eta Europaren mailan berberean dagoela diotenean. Gainera, eta hau kontrajarria dagoela badirudi ere, askok EE.BB aurkako sentimendua daukate.

Festazaleak omen dira, baina...

...psikiatraren kontsultarantz gehiegi jotzen omen dute

Baina hauek kanpotik emandako iritziak izanik ere, Buenos Aireseko biztanleek beraiek ere badute euren iritzi propioa, haiei eginiko inkestetan isla daitekeen bezala. Centro de Estudios Observatorio Porteñok hiriburuko 500 biztanleri eginiko azterketan oinarrituta daude datu guztiak, lehena izan ezik; hori tokiko “Perfil” egunkariak kaleratutako inkestari dagokio. Hauexek dira jasotako erantzunak:

• Biztanleen %63k bere burua Latindar Amerikako gainontzeko biztanleena baino kultuagotzat dauka eta zinema hobesten dute kultur ekintza guztien gainetik.

• Inkesta eginiko %70ak “kultura maila handia duen pertsona” dela uste du

• Biztanleen %58 zinemara joaten omen da eta ekintza horri jarraiki, berriz, musika kontzertuak (%20) eta antzerkia (%13,6) izango genituzke.

Zinema jaialdia

• Musikarekiko egundoko hobespena daukate; %23k musika instrumenturen bat jotzen omen du denbora-pasa bezala eta %21a dantza egitera joaten omen da aldiro.

• Inkesta honen egileek porteñoek kulturari dagokionez autoestimu maila altua dutela ondorioztatu zuten, baina Hiriko Gobernuak ezarritako gune kulturaletara haien %22a joaten dela soilik erreparatu zuten (jarraikortasun batekin, behintzat).

Kulturguneetako bat

• %40 ez da gune horietara inoiz joan, %38k ez du inoiz Buenos Aireseko museo batetara joateko aukerarik izan eta %73k ez daki zein den kultura-tailerren edukia.

• Inkesta eginiko %43k eskultura edo pintura museoren bat noizbait bisitatu izana onartu zuen eta denbora falta omen da gehiengo bat gehiagotan ez joatearen arrazoi nagusia.

• Hiriburuko 10 biztanletatik 7k antzerkiren batetara noizbait joan izana esan zuten, eta inkestaren ondorioetako bat zera izan zen: difusio handiagoa egongo balitz, porteñoek kulturaren inguruko ekintza gehiago kontsumituko lituzketela.

Horren ezagun diren antzerkietako bat - Difusio falta ote da portañoak horrenbeste ez bertaratzearen arrazoia?

Eman dugu jada kanpokoen iritzia eta baita bertako biztanle argentinarrena ere. Azken talde bat falta zaigu, beraz: Buenos Airesen bizi diren kanpotarrena, hain zuzen ere. Hauei, adibidez, gizonezkoak elkarren artean muxu bat emanez agurtzea, emakumeei kaletik hitz ederrak oihukatzea, metroko eskailerek ez funtzionatzea eta jaki gozo gehienak “dulce de leche” delakoaz beterik egotea harritzeko egoerak iruditzen zaizkie. Buenos Aireseko “berezko” biztanleentzat, aldiz, eguneroko gauza normalak dira.

Kanpotar hauetako askok sarea erabiltzen dute horrelako “bitxikeriak” familia eta lagunei kontatzeko; blogak erabiltzen dituzte, hain zuzen ere, euren bertako bizitzaz hitz egiteko. Bloggers in Argentinan, esaterako, topikoetara jotzen dute emakume argentinarra eta porteñoa deskribatzeko: lehenengoaz, oso ederra dela diote, baina argalegia ere ba omen da eta gehiegi arduratzen da fisikoaz; bigarrenaz, berriz, erakusgarria, lagunartekoa, adeitsua, harroa, kexatsua eta oso ezkorra dela aipatzen dute.

Horretaz gain, kanpotarrek hiriari eta bertako biztanleen jarrerari beste hiru ezaugarri gehitu lizkieke:

• Shock eta konfortaren arteko nahasketa: kontraste handiko hiria dela diote, veredakin paseatuz gero Europako edozein hiritan zaudela baitirudi eta, bat-batean, izkinaz bestalde zaborrezko mendi batekin edota manifestaldi batekin topo egin baitezakezu; bertakoek esango luketen hitz bat erabilita, hiria “quilombo” bat dela esan genezake. Guzti honekin badu zerikusia beste bitxikeria batek: kaletik korrika egitea nolabait “debekatuta” egoteak. Izan ere, auto gidariak ez dira geldituko eta arriskutsua izan daiteke, eta are gehiago veredara joanez gero, bertan txakurren hondakinekin edo baldosa hautsi batekin tupust egin baitezakegu eta bestela, bertan dabilen inork ez dizu pasatzen utziko.

Hau ez da oso ohikoa, kanpotarren esanetan

• Dieta sinplea: haragia eta ardoa asko goresten dituzte, baina jan ohiturak oso monotonoak direla diote eta jaki exotikoak aurkitzea oso zaila omen da, produktu horiek oso garestiak izateaz gain.

Hauxe da janari tipikoa

• Adeitasun eta errespetua: jendearen berotasunean denek egiten dute bat, eta askori harritu egiten die metroan edo autobusetan adinekoei eta haurdun dauden emakumeen eserlekua uztea, Europako herrialde askotan eta EE.BBetan hori ez baita maiz gertatzen. Porteñoek alde txarrak bakarrik ikusten dituztela diote, eta Buenos Aires lehen mundua ez den arren, hiri izugarria dela diote, jende maitabera eta bihotz onekoez betetakoa. Kaos bat bada ere, hori aguantatuz gero, benetan maiteko duzun hiria.

Ezkortasunaren eta kaosaren gainetik, beraz, adeitasuna, goxotasuna eta abegikortasuna antzeman beharko genituzke Buenos Aireseko hiritarrengan eta bertako kaleetan. Izan ere, zeintzuk dira hiriaz gozatu ahal izateko gidari egokienak?



Beste bat arte!

Cesar eta Uxue